مهندسی علمی و فرهنگی یا لابی گری نمایندگان؟!
انتخاب روسای دانشگاه ها یکی از اصلی ترین وظیفه شورای عالی انقلاب فرهنگی است تا بلکه از این طریق مهندسی علمی و فرهنگی مدنظر آموزش عالی محقق گردد اما در این بین تعیین رییس دانشگاه و حتی تعیین روسای دانشکده ها برای نمایندگان مردم فرصتی برای اعمال قدرت شده است و این امر باعث شده است کسانی که دنبال قدرت و ریاست هستند با لابی گری نمایندگان به فکر ریاست باشند و طبیعی است در این بین به فکر تامین منافع نمایندگانی خواهد بود که ایشان را به قدرت رسانده و برای ادامه ریاست نیاز به ادامه حمایت آنهاست.
بزرگترین مراکز علمی و فرهنگی با این وضعیت دچار مخاطره شده و کارکنان و مدیران امنیت شغلی خود را از دست می دهند در این بین بده بستان ها بیشتر از علم و فرهنگ ارزش دارد و عوض تربیت یافتن قشر عالم و دانشمند در دانشگاه ها افرادی چاپلوس و کاسه لیس در این مراکز تربیت خواهد شد.
افرادی که یک دوره ریاست را تجربه کرده اند و یا در معاونت ها مشغول بوده اند در رقابتی سیری ناپذیر دنبال نمایندگان می افتند و با ملاقات ها و وعده و وعیدها نظر یک یا چند نماینده را جلب می نمایند تا بلکه به ریاست دانشگاه و دانشکده ای برسند.
در این بین افراد لایق و مستقل قربانی شده و زیر چرخ لابی گری له می شوند. اگر با این روند مبارزه اصولی نشود فردا این افراد به حوزه های علمیه هم راه پیدا می کنند و چنین رقابتی را بین طلاب و فضلا راه می اندازند و قشری را بوجود می آورند که اساس کشور را بر باد می دهد.
نماینده ای که با خرج و هزینه میلیاردی به مجلس راه یافته به چیزی جز قدرت و پول فکر نمی کند و نمی تواند برای طراحی علمی و فرهنگی کشور معمار و مهندس خوبی باشد.
سخن در این میان زیاد است و به اقتضای زمان بیان خواهد شد ان شاء الله
🇮🇷 @bavarnews
